خواب نیم روز

می گذرد این روزگار تلخ

و روزی روزگار پلی سبز خواهد داشت

و دستان عشق تا بی نهایت خدای باز خواهد شد

روزی بنام نامی یک رویای صبح گاه، پرچم خواهند زد

و سبزینه جان از ژرفای آسمان نور صعود باز خواهد کرد...

همه این ها یک دست به هم زدن کوتاه است

یک اشک گذرا، چرت نیم روز، قیلوله...

یک خواب کوتاه و عریض...